Romantyczne ruiny świetlanej "Przyszłości"

Nieopodal lokalnej drogi pomiędzy Ostrówkiem a Kaźmirowem w gminie Galewice rzucają się w oczy sporych rozmiarów romantyczne ruiny. Ruiny, które trudno zrazu zakwalifikować do jakiejkolwiek epoki. Obiekt w tej postaci stoi tam od około czterdziestu lat i wygląda na niedokończony i porzucony. Tyle pozostało z czasów funkcjonowania w Ostrówku Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej o wdzięcznej nazwie „Przyszłość”.

Rolnicze Spółdzielnie Produkcyjne były polskimi odpowiednikami radzieckich kołchozów. Chłopi mieli w nich gospodarować wspólnie na wniesionej przez nich do spółdzielni ziemi. Takie kołchozy tworzono przymusowo w ramach planowej kolektywizacji polskiego rolnictwa w latach 1950–1956. Po dojściu do władzyWładysława Gomułki w 1956 roku partia zezwoliła na ich likwidację. Do idei tworzenia na powrót kołchozów na polskiej wsi powrócono w drugiej dekadzie lat siedemdziesiątych minionego wieku. Ówczesny pierwszy sekretarz KC PZPR Edward Gierek postanowił wprowadzić na polską wieś kolektywny system gospodarowania ostrożnie i niejako „tylnymi drzwiami”, zachęcając do tworzenia wiejskich kołchozów dotacjami, ułatwieniami i kredytami, obiecując zrzeszonym „świetlaną przyszłość”. Taki też kołchoz utworzono w Ostrówku, bodajże w roku 1977. Za państwowe dotacje przystąpiono do budowy „bazy”. Dziś już trudno rozeznać, czy miała to być chlewnia, obora czy też magazyn do przechowywania wyprodukowanego kołchozową metodą „dobra”. Cała inicjatywa rychło upadła wraz z upadkiem pierwszego sekretarza KC PZPR. Spółdzielnia została rozwiązana a rozpoczętej budowy kołchozowych zabudowań nigdy nie dokończono. Trwała ruina, jaka pozostała po tym przedsięwzięciu jest do dziś pomnikiem komunistycznego systemu gospodarki. Możliwe, że za jakiś czas znajdzie się wśród atrakcji któregoś z licznych w naszym regionie szlaków turystycznych jako pozostałość i zabytek z „epoki socjalizmu”.

Grzegorz Szymański 

Galeria

Komentarze