O problemie nietrzymania moczu (inaczej określanego mianem inkontynencji) znacznie częściej mówi się w kontekście kobiet, niż mężczyzn. Nie oznacza to jednak, że panowie nie doświadczają tego typu dolegliwości. I choć ryzyko ich wystąpienia wzrasta wraz z wiekiem, to nadal epizody utraty kontroli nad pęcherzem mogą pojawić się także u pacjentów w średnim wieku i młodszych. Jakie są przyczyny tego zjawiska? Jak w praktyce wygląda leczenie nietrzymania moczu u mężczyzn?
Nietrzymanie moczu u mężczyzn ma nieco inną specyfikę, niż u kobiet. U pań zazwyczaj obserwuje się inkontynencję wysiłkową, wynikającą z osłabienia mięśni dna miednicy. U panów zaś częściej diagnozuje się mieszane nietrzymanie moczu, na którego wystąpienie składa się kilka czynników. Wśród nich można wyróżnić:
U mężczyzn, częściej niż u kobiet, obserwuje się nietrzymanie moczu z naglącymi parciami (polegające na odczuwaniu nagłego parcia na pęcherz i natychmiastowego, bezwolnego oddania moczu) oraz nietrzymanie moczu z przepełnienia (wynikające najczęściej z przeszkody w odpływie moczu – zwykle w postaci powiększonej prostaty). Dodatkowo u panów nietrzymanie moczu w nocy pojawia się z większą częstotliwością, niż u kobiet.
Aby dobrać właściwe metody leczenia nietrzymania moczu u mężczyzn, należy najpierw poznać przyczyny dolegliwości – w tym celu konieczna będzie wizyta u urologa, który przeprowadzi z pacjentem wywiad, uzupełniając go badaniem fizykalnym i – jeśli zajdzie taka potrzeba - badaniami obrazowymi oraz laboratoryjnymi (zwłaszcza, jeśli istnieje podejrzenie powiększenia prostaty lub rozwoju guza gruczołu krokowego). Niemniej, zazwyczaj terapia uwzględnia kilka metod, z uwagi na złożoność problemu nietrzymania moczu u mężczyzn.
W przypadku lekkiego stopnia inkontynencji, która nie jest spowodowana przerostem prostaty, wdraża się zachowawcze metody terapeutyczne. Należą do nich między innymi:
Jednym z elementów leczenia nietrzymania moczu może być farmakoterapia. Tę kwestię należy jednak skonsultować ze specjalistą – leczenie powinno bowiem być dobrane do przyczyn problemu. Najczęściej wyróżnia się dwa rodzaje farmakoterapii. Jeden z nich to przyjmowanie leków wspierających funkcjonowanie prostaty i ograniczających jej rozrost, a drugi – stosowanie farmaceutyków wspomagających przekaźnictwo nerwowe (jeśli doszło do jego zaburzenia). U niektórych pacjentów zaleca się także przyjmowanie preparatów wpływających na tonus mięśniowy (a więc napięcie mięśni – również tych w obrębie układu moczowego). Większość z tych leków dostępnych jest na receptę, natomiast preparaty reklamowane jako tabletki na nietrzymanie moczu u mężczyzn bez recepty wspomagają raczej sam układ moczowy i działają profilaktycznie w zakresie infekcji tegoż układu – a nie na bezpośrednią przyczynę problemu.
W przypadku nietrzymania moczu spowodowanego uszkodzeniami mięśni położonych w obrębie układu moczowego, nieprawidłowościami neurologicznymi lub też nadmiernie rozrośniętym gruczołem krokowym, może być konieczne wdrożenie leczenia zabiegowego i/lub chirurgicznego. Wśród tych metod można wyróżnić między innymi podawanie botoksu do mięśni odpowiedzialnych za pracę cewki moczowej, neurostymulację tych mięśni, usunięcie prostaty, wszczepienie sztucznych zwieraczy cewki moczowej i inne.
Źródła:
– Artykuł sponsorowany