U kogo może rozwinąć się żylna choroba zakrzepowo-zatorowa?
Artukuł sponsorowanyPowikłania zakrzepowe są w pewnych grupach pacjentów dość częstym problemem. Ich ryzyko rośnie np. u osób unieruchomionych, w podeszłym wieku i ze znaczną otyłością. Choroba zakrzepowo-zatorowa może prowadzić do poważnych konsekwencji, które stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia. Co trzeba o niej wiedzieć?
Zakrzepica żył głębokich i jej konsekwencja w postaci zatorowości płucnej, to problemy, które mogą pojawić się na skutek różnych zaburzeń. Często początkowo objawy nie są wyraźne, dlatego bardzo ważna jest profilaktyka i szybka identyfikacja pacjentów obarczonych ryzykiem takich powikłań. Odpowiednio wcześnie wdrożone działania zapobiegawcze mają dużą skuteczność i pozwalają zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia choroby zakrzepowo-zatorowej. Kto jest w grupie ryzyka?
Jakie są przyczyny choroby zakrzepowo-zatorowej?
Przyczyny rozwoju tego schorzenia ważna upatrywać w kilku mechanizmach. Są to zaburzenia w przepływie krwi, zmiany w jej składzie lub zmiany w śródbłonku naczyniowym. U chorego dochodzi do rozwoju stanu zapalnego i uszkodzenia nabłonka wycierającego żyłę, a następnie do powstania skrzepu, który zwęża światło naczyń krwionośnych. Fragmenty tego skrzepu mogą być przyczyną zatorowości płucnej, która jest stanem zagrażającym życiu.
Jak wygląda profilaktyka przeciwzakrzepowa?
W zapobieganiu zakrzepom żylnym stosuje się różne metody postępowania. Należy do nich np. fizjoterapia, czy zastrzyki przeciwzakrzepowe. Profilaktykę przeciwzakrzepową stanowi też tak zwane wczesne uruchamianie po zabiegach, czyli dążenie do jak najszybszego przywrócenia pacjentowi możliwości poruszania się. Metodami zapobiegania powikłaniom zakrzepowym są także masaże i ćwiczenia.
W przypadku pacjentów, którzy muszą pozostać unieruchomieni, stosuje się zastrzyki przeciwzakrzepowe – np. Clexane, a także leki doustne. Terapia jest uważana za bezpieczną, jednak istnieją pewne przeciwwskazania do stosowania leczenia przeciwzakrzepowego. Dlatego o jego rozpoczęciu i przebiegu decyduje lekarz.
badanie poziomu cukru we krwi — w jakim celu się wykonuje i o czym informuje? Sprawdź!
Kto znajduje się w grupie ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej?
Wśród pacjentów szczególnie narażonych na tego typu powikłania wymienia się zwykle osoby unieruchomione, które przebyły poważny uraz, zabieg ortopedyczny, oraz z chorobą nowotworową. Większe ryzyko występuje także u osób starszych i ze znaczną otyłością. Za czynnik ryzyka można uznać także przebytą w przeszłości żylną chorobę zakrzepowo-zatorową oraz niedowłady spowodowane przez udar mózgu. Zwiększoną częstotliwość występowania choroby odnotowuje się też w ciąży.
Jakie są objawy choroby zakrzepowo-zatorowej?
Zdarza się, że w swoim początkowym stadium żylna choroba zakrzepowo-zatorowa nie daje wyraźnych objawów. Kiedy się już pojawiają, obejmują np. obrzęki i bóle nóg, gorączkę i ogólne pogorszenie samopoczucia. Z kolei objawy zatorowości dotyczą głównie duszności, tachykardii, ból w klatce piersiowej, a także krwioplucia.
Osoby znajdujące się w grupie ryzyka powinny bezzwłocznie skonsultować z lekarzem wszystkie niepokojące objawy i w razie konieczności poddać się dalszej diagnostyce.
Galeria
